Güllerle, çelikhanede çok bunalımlı çalıştığımız bir dönemde ilişkim oldu. Onlar beni ben onları çok sevdim. Bu uğraş tam on sene sürdü ve bu dönem içinde güllerin budanması,üretilmesi,bakımı, hastalıkları konularında çok şey öğrendim. Bahçemde ,çelikleme ve aşılama

 yoluyla 54 çeşit gül yetiştirdim.Stresli, tozlu ve çok sıcak geçen bir çelikhane gününün  ardından, güllerle uğraşmak insana yeniden hayat veriyor. Gülerim vasıtasıyla birçok dostda edindim. Bu hobim sırasında başıma gelen enteresan bir konuda; Çelikleme yoluyla gül üretiminde kullanılan köklendirme hormonunun, yüksek fırın curufu ile neredeyse aynı kimyasal analize sahip olduğu idi.
                                         Yukarı

 Daha önce suyla ilişkim ODTÜ' de kürek takımında olmuştu. Fakat ders yükü nedeniyle kürekcilik ancak iki sene sürdü.Emekli olmayı düşünmeye başladığım zaman denize ilgim arttı. Önce Rota'nın 4.20

 boyundaki yelkenlisi(kırlangıç) ile iki sene, eşimle birlikte yelken öğrenmeye çalıştık. Bu tekne çok kıvrak ve süratli bir yelkenlidir ve fiberdir. Tabii yelken öğrenirken balıkcılığıda epey söktük. Buzlukda balık hiç eksik olmadı. (Bu arada amatör kaptan ehliyetinide aldım.)
Yelken öğrenirken bir yandanda daha uzun yolculuklara çıkabileceğimiz ve bütcemizin elverebileceği bir tekne peşindeydim. Uzun incelemelerden sonra, Karadeniz seferinde  Ereğli'ye de uğrayan Sn.Sadun Boro'nun da tavsiyesi ile tekneyi Kdz.Ereğli'de yaptırmaya karar verdik. Teknenin önce motorunu aldık. Düzce'de halk otobüsü olarak çalışan midibüslerin birinden çıkma bir dizel Mercedes. Motoru elden geçirdik ve tekneyi sipariş ettik. Teknenin yelken ,iç bölme ve donanım tasarımının tamamı ve bir kısmının imalatınıda kendim yaptım. Bu teknemizi suya indirdiğimizde  bizden mutlu insan yoktu. Tam üç senede bu tekneyle Ereğli sularında gezdik ve teknenin huyunu suyunu öğrendik. Çok güzel, çok keyifli zamanlardı. Bu arada kızlarımız da okul işlerini bitirip hayata atılmışlardı. Hesabı kitabı yaptık, baktıkki biz 30 gün çalışıyoruz ama daha aylığı almadan devlet 15 günlük yevmiyeyi elimizden vergi diye alıyor. Emekli olduk. VE, bir haziran günü palamarları çözüp Ereğli'den Bodrum'a doğru yola çıktık.

Yolumuz üzerindeki mümkün olan bütün koylara gire çıka  iki ay süren bu seyahat bize tam bir emeklilik ikramiyesi idi. Bodrum'da da bu tekneyle bir sene gezdikten sonra sattık. Tekneyi sattığım gün, bir denizci ağabeyimizin, tekneyi indirdiğim gün bana söylediği lafın doğruluğunu yaşadım."Denizcinin en mutlu iki anı; biri tekneyi aldığı diğeri sattığı gündür". 
                                       Yukarı

Bodrum'da yaşayan ve tabiatı seven bir insanın sıkılması mümkün değil. Ama devamlı gezemiyeceğimize göre, emeklilikde, evde bana bir uğraş lazımdı. Bu sırada bilgisayar konusu beni cezbetmeye başladı. Sinclair bilgisayarlar ülkemize geldiğinde bende bir tane alıp başında epey sabahlamıştım. İş yerindede, iş icabı bilgisayar kullanıyordum. Ereğli'deki Elektronik mühendisi arkadaşların yönlendirmesi ile ilk doğru dürüst ama toplama bilgisayarıma 1998'de kavuştum. Daha sonra ikinci bilgisayarımı, kızımın arkadaşlarının yardımı ile kendim topladım. Ve o günden beride bilgisayar dünyasının tiryakisi oldum. İnsan birşeyi severse, yaşı kendisini pek frenleyemiyor. Photoshop ile uğraşmayı, 3D Max çalışmayı,3D Home Design ile proje çizmeyi,Proje Yönetim programlarını kurcalamayı, Age of Empires oynamayı, internetten kullandığım programlarla ilgili ekler ve güncellemeler indirmeyi, ve bu arada internetin sunduğu güzellikleri !! seyretmeyi seviyorum. Bilgisayarda yaptığım bazı resim ve projeleri hobi ürünleri sayfasında görebilirsiniz. Bilgisayar konusunda okunacak o kadar çok kitap, dergi ve internet sayfası varki; önümüzdeki günlerde benim rota kesin belli.

    Yukarı